Mijn ijzertekort levert nog geen resultaat op wat de kortademigheid aangaat maar de kuur van drie maanden is nog niet om en ik leef intussen slaperig verder david
david rikkers
april 2025
Krum 14 5768RG Meijel
Eerste Brief aan Dorine
Ik herinner me goed de eerste brief die ik Dorine schreef. Werkte nog maar anderhalve maand bij de Aktie voor God in Heemstede vers aangeleverd uit het klooster. Het duurde me veel te lang. De dansles bij Constandse in Den Haag bood geen perspectief. Iedereen was al voorzien van een partner. Je hoefde maar naar de handen te kijken. Toen het 18okt zover was at ik mijn boterham ’s middags op de kamer van baas Herman Divendal en schreef op de enige advertentie in de Gelderlander van 12okt 1962 een week over tijd. Ik besefte dat heel goed maar optimistisch waagde ik toch drie kantjes. Gaf heel wat informatie weg en vroeg deze brief te retourneren mocht ik achter het net vissen. Kon geen foto meesturen. Zover was ik nog niet en op een afbeelding in monnikshabijt zat de dame waarschijnlijk niet te wachten. Er was nog zoveel nieuws te beleven dat ik me geen illusies maakte en rustig de dingen die konden gebeuren afwachtte. Eerst kwam een telefoontje toen ik wederom maar nu met mijn baas op diens kamer zat. Kon weinig zeggen dan beamen maar vroeg haar adres. Divendal wist van niets. Ik liep voor proef een half jaar stage. Een brief volgde maar die werd me expresse nagestuurd toen ik al met Dorine met haar benen onder zich knus foto’s uit Indië bekeek. Haar moeder liet me niet meer gaan en ik zegde de overnachting bij mijn achterneef Willy Esser af. [okt2018]
Als het einde komt
Dit jaar brak de levensdraad van Dorine. Ze is er niet meer in levende lijve. Traag als een infuusdruppelaar dringt het tot me door en begin ik haar te missen. Niet als een schok maar heel geleidelijk zodat ik het aan kan. Ik had haar zó lief. Dat voelde niet altijd als blijheid. Jarenlang overheerste de last. Maar dat kon Dorine ook niet helpen besefte ik later. En tot die tijd maakte ik geen tumult maar volgde haar geruisloos tot ik niet meer kon. Ik moest eruit en Dorine ging daarin met lichte tegenzin mee. De jaren kropen voorbij. We bleven bij elkaar. Ik mocht de huiskamer niet meer in en wat ze nodig had maakte ze met een briefje op de trap kenbaar. Ik leidde een meervoudig leven: zorgen dat niemand iets te kort kwam en gezelschap zoeken kilometers van huis. Dat had zijn charme maar drukte me ook plat. Ik maakte er het beste van. Met Kerst kwam de kerstman in me bovendrijven en versierde ik elders kamers en hele tableaus met kerstbeeldjes. De avondmis zong ik in een koortje en las de lezingen voor. Thuis bij vriendinnen was alles pais en vree maar kwam ik bij Dorine terug dan dook ik de donkere nacht in. En toch hield ik van haar! Was het de troost van het geloof? Ja en nee. De aankleding van het feest deed me niet veel meer maar wat eronder zat des te sterker. Deze mens van vlees en bloed waar ik nauwelijks bij kon komen. Waar ik aan leed en toch bij bleef. Haar hulpeloos achterlaten tastte mijn eigen identiteit aan. Ik had heel mijn leven al mezelf in dienst gesteld van een ideaal. Dat was nu toegespitst op Dorine. Intiemer kon niet. Het woord was echt vlees geworden. [okt2018]
De Zestien van de Krum
Op het korte stukje Krum wat ik dagelijks loop (2018) staan maar liefst zestien paarden. Op de Korte Krum naar de Roggelsedijk zes en op de Lange Krum van Noordervaart naar Steenkampseweg tien. Voor de rest geen dieren. Wat de bewoning betreft op de nrs 8 Koppers 5 Veekens 10 Hoebergen 12 van den Heiligenberg 14 Rikkers 16 Bouten 13 (Spee-Stultiëns) Krum Meijel BV 15 van Lier 13a PieWie 21 (Boon) 22 (Smolenaars). Elf eigenaren met eigenaardige nummering van de panden. Maar met zestien paarden! Ze lopen tenminste langs de Krum. Daar woon ik volgend jaar 40 jaar en is dit jaar mijn vrouw Dorine overleden. Zij zei al veel eerder dat we hier vandaan ten grave zouden worden gedragen. Nou is dat niet zó gegaan maar het as van voornamelijk haar botten (ruim twee kilo) is hier teruggebracht en in de giraffenvaas gestort en staat hier bij de lezenaar en het bronzen kruis dat we samen op 12jan 1963 bij Henke aan Westeinde 22 in Den Haag kochten als eerste gemeenschappelijke aankoop voor ons huwelijk (voor 90 gld). Dat kruis was ons uithangbord. Minder om waar het traditioneel voor staat (de RK kerk) maar voor mezelf als herinnering. Toen ik Dorine nog niet kende was ik me bewust dat ik niet het mooiste meisje van de klas kon krijgen. Dat pakte heel anders uit. Dorine werd gezien als mooie vrouw. Ik was een bofkont. Maar ik was wel voorbereid dat er iets aan mocht zijn. De eerste vijfentwintig jaar was er geen vuiltje aan de lucht. Nou ja als slecht weer in aantocht is merk je dat al vroeg. Het bleef droog en we vierden ons zilver in het witte bruidsstadje Thorn. Rachel deed haar creatieve best het voor ons zo leuk mogelijk te maken. Maar ondanks het witte Life servies van Friesland en het nieuwe Tefal bakapparaat waar de cocospoffertjes uitkwamen werd het niet echt gezellig. Daarvoor broeide er al teveel bij Dorine waar ik geen antwoord op had. Aan de oppervlakte was het een grandioos zilveren feest waar Rachel zich voor had ingespannen van zilverpapier tot zilveruitjes. In de giraffenvaas staan de laatste (margriet) camillestengels van het land waar 30 jaar later een takje camille op het theepotdeksel van het Lifeservies de as van Dorine siert.[okt2018]
Ontmoeting Hatertseweg
Vandaag is de eerste ontmoetingsdag zonder Dorine. Het is 56jr geleden dat ik op vrijdag 26okt 1962 om 09:30 (op een snipperdag) vanuit Den Haag (Vermeerstraat 46 bij mijn vader en moeder) de trein nam op het Staatsspoor richting Nijmegen. Dat was twee uur sporen. Huurde een fiets om 11:30 en reed naar de Hatertseweg 322. De weg erheen was me na vier jaar theologiestudie op het Albertinum wel bekend. Ik reed langs het huis (twee onder een kap en vrij nieuw) en richtte me naar de pastorie van de OLVrouw van Lourdesparochie aan dezelfde weg nr 111. Daar spreek ik de al op jaren zijnde pastoor Lohr(?) met een blauwe gloed op zijn gezicht. Nette mensen met een enig meisje en als jij een nette jongen bent wordt het misschien wel wat. Je kunt er gerust heen gaan. Met deze profetische woorden op zak belde ik aan. Alle spelers op het toneel zijn inmiddels overleden: de pastoor de jongeman die open deed (Kees) de moeder (Dora) en het meisje (Dorine). Dorine maakte zich los uit de keuken waar ze haar moeder hielp met afdrogen haalde nog gauw een washandje door haar gezicht en kwam wat gespannen op mij af: dag meneer mag ik weten wie u bent? Met verontschuldiging over een onduidelijke telefonische afspraak en niet wetend dat háár brief expresse door mijn vader was nagestuurd naar mijn neef Willy Esser bij wie ik zou logeren mocht ik binnen komen: wel een ongewoon begin! liet Dorine zich ontvallen. Ze herstelde zich vlug en het werd zelfs gezellig. Ze vleide zich met enkele fotoalbums aan mijn voeten en wees zichzelf met regelmaat aan alsof ik dat zelf niet in de gaten had. Maar zo moest ze zich dichter naar mij overbuigen. Haar moeder kwam binnen en nodigde me uit haar gast te zijn. Ze vond het niet nodig dat ik daarvoor naar mijn neef in de Weidestraat ging en konden we nog in alle rust naar de bioscoop. Dorine maakte zich mooi voor de spiegel in de hal dat je door een glazen raam kon zien. Haar moeder hield het gesprek moeiteloos met mij gaande. Ze vertelde onbelemmerd over Indië waar Dorine geboren was in Tegal op Java. Haar vader was spijtig genoeg twaalf jaar geleden overleden. Haar jongste broer Kees had me open gedaan. Na de dadar op brood (zij hadden gerijsttafeld maar dat zul jij wel niet lusten? Toch wel! De broer van Henk Out op de Actie die als broeder kok op het Albertinum het voor het zeggen had voerde de maandelijkse nasi-dag in een novum) gingen we ’s avonds op stap naar de bios en daarna romantisch aan een tafeltje in Rutex met strijkje (live) dat speelde Nous les amoureux. Zo voelde het voor mij wel maar Dorine had meer minnaars op zicht. Nog een maandje geduldig zijn. (okt2018).
De bladeren vallen
Het mag dan frisser worden maar zon en aanhoudende droogte maken de herfst dit jaar (2018) tot voortzetting van de fantastische zomer. Als krakende oude man krijg ik daar niet alles meer van mee maar genoeg om er volop van te genieten. Het valt des te killer op je dak als berichten je bereiken van onverwachte sterfgevallen. Het is inderdaad herfst aan het worden zeker voor mensen die maar door gingen tot ze er bij neervallen. De bladeren vallen en kleuren de bosgrond tot een goudtapijt beschenen door een zakkende zon. Het einde van ieder leven komt er aan. En zolang jezelf niet tot de laatste groep behoort weet je dat ook wel maar dringt het amper tot je door tenzij het tegen je aan schuurt. Dan voel je een beetje dat je minder compleet wordt als het gebeurt. Zoals Nel na herseninfarct en met 94 jaar niet meer te herstellen. Henk opgewekte weduwnaar van 92 jaar fietst nog door de bossen van Bloemendaal. Ik leerde hem kennen in 1962 als zwoeger op de Actie mijn eerste werkplek. Hij zorgde voor de expeditie en ik voor de inhoud van het verzondene. Dorine en ik pasten op hun huis in de Indische buurt van Heemstede (Laan van Insulinde) toen ze op vakantie gingen. We hadden onregelmatig praatcontact zelden over het werk en dat liep over de jaren heen. Toen ik Jan in Haarlem opbelde en eerst op de voicemail de stem van zijn vrouw Willy hoorde maar later hem zelf aan de lijn kreeg schrok ik hevig toen hij me vertelde dat ze juist vandaag (27okt2018) de as van zijn vrouw Willy hadden uitgestrooid op de Hoge Veluwe. Ze was vanaf februari dit jaar dood (darmkanker) en werd 83jr. Dat drukt je op de feiten. Zoals Emmy doet vanuit het revalidatiecentrum dat je makkelijk kunt vallen en ik mijn voorzorg neem en Debbie de buurvrouw dagelijks meld (op de whatsapp) dat ik ben opgestaan. Mijn lopen is ook als van een licht benevelde. [okt2018]
Nederland versnippert
Het is niet zo erg dat er zoveel partijen zijn in ons land. Dat houdt ons net als de natuur in bedwang. Als het ons te vlot afgaat met het realiseren van een en ander is dat in de regel ten koste van de democratie. Want het volkis log en krijg je niet zomaar mee. Altijd zullen we moeten proberen het midden te houden (polderen). De neiging is er altijd een sterke arm te kiezen. De makkelijkste weg. Maar je komt van een koude kermis thuis. Met zoveel mensen moet je de middenweg bewandelen anders kun je die andere grote levensdoelen niet nakomen: recht en liefde en wat allemaal daarvan is afgeleid. We zijn dus op de goede weg en duizelen niet in een draaikolk omlaag. Daar moet ik aan denken als ik de afspiegeling van de maatschappij op televisie bekijk. De Journaals staan bol van schietpartijen en aanslagen door terroristen. Dat is nieuws. Wat geen nieuws is: de dagelijkse stoet auto’s die ik vanuit mijn raam voorbij zie komen op weg naar het werk. Bussen en treinen vol tweemaal per dag van mensen die geld verdienen om zich daarmee het leven aangenaam te maken. Plus de geluksvogels die hun werk thuis kunnen doen. Altijd lopen er mensen rond die buiten de gebaande paden proberen mini-revoltes te ontketenen. Voor wie het anarchisme nog niet voorbij is. Achterblijvers maatschappelijk maar vooral mentaal die zich niet laten helpen en zelf het wiel willen uitvinden. Die zijn er altijd geweest maar door de geweldige bevolkingsaanwas en de enorme uitbreiding aan communicatie lijkt het wel een tsunami die op ons afkomt. We worden bang. Het is de angst die gewone mensen nauwelijks onder controle kunnen krijgen. Als daar dan ook persoonlijk verdriet bijkomt lijkt in combinatie met de opwarming van de planeet een apocalyptisch rampenscenario zich te ontrollen. Toch is er maar een klein part realistisch aan. De rest zijn hersenspinsels slim bedacht maar de tijd zal het uitwijzen. Leef zo eenvoudig mogelijk en gun een ander hetzelfde. [okt2018]
Kerstmis in mijn verleden
Het stalletje Als vroegste herinneringen aan het feest denk ik aan mijn maag die opspeelde van de spanning als we ’s morgens mochten opstaan in de Mijtenstraat (Het Hof) en de Vermeerstraat in Den Haag maar moesten wachten op pappa en moeder die ons dan boven op de koude slaapkamer in plaats van in de behaaglijke huiskamer aankleedden. We mochten dan achter moeder aan de trap af. Gerard altijd als een duveltje uit een doosje probeerde langs moeder te komen. Als dat lukte werd hij door moeders strenge stem onderaan de trap tot stilstand gedwongen. Ik volgde heel gedwee achter moeders warme rug. Pappa had intussen alle kaarsjes aangestoken en de Radio distributie met kerstliedjes aangedraaid en de lamp uit. Hij had gevoel voor stemmingen die hij opbouwde. Het groen werd dagen tevoren gekocht en op het piepkleine balkonnetje bewaard. Tot vlak voor het feest hij de hele kamer versierde. Dat vertrouwde hij niemand anders toe. Wij keken ademloos toe en ik lette vooral op dat het net als vorig jaar werd gedaan. Een kleine wijziging werd door mij resoluut afgewezen. Ik kreeg altijd mijn zin want moeder kende haar pappenheimers. Gerard vond het maar aanstellerij en distantieerde zich van mijn aparte voorkeuren maar legde zich er altijd bij neer. Zijn jongste broertje toch!
Zingen op Sint Paul De tweede plek waar ik Kerstmis vierde was vanaf dertien jaar het missiehuis Sint Paul drie kilometer buiten het Limburgse plaatsje Arcen aan de Maas. Daarheen hadden pappa en moeder me gebracht vanuit Den Haag op 16sep 1946. Met nog 31 andere nieuwelingen werd het daar ineens een drukke boel. Tot die datum runden de jonge paters (de overste was 30jr en hij was op een enkele Duitse pater na de oudste!) slechts twee klasjes studenten. Nu schoof de meute een klas op maar met een eerste klas van 30 puberende pupillen kwam er veel meer reuring in huis. Daarvoor was een gebouw beschikbaar waarvan slechts 2/7 deel opgeleverd was en veel weg had van het Amsterdamse Rijksmuseum. Een leerling van Pierre Cuypers tekende het en Duitse paters streken erin neer. Het vooroorlogse Sint Paul had met de oorlog in de vuurlinie gelegen en kwam met 88 voltreffers gehavend uit de strijd. Een groot stuk van de wederopbouw heb ik meegemaakt. Het eerste trimester waren er nog geen douches en geen warm water waardoor schurft uitbrak (mij sloeg het over) maar de jongens die het trof stonken vreselijk van de teerzalf. De kloostergang zat zonder glas en de vrieskou drong tot halverwege het tweede trimester ongehinderd binnen. In de klassen werden grote houtkachels gestookt die meestal pas wilden doortrekken als het lokaal in adembenemende rook stond. Dan kwam je voor de les in een ijskoud lokaal want de ramen stonden nog open. Jassen mocht je het hele trimester niet gebruiken! In het park werd ongeacht sneeuw of vorst zonder jas gelopen en gehold tot het fluitje van de senior of de prefect je weer de trappen opjoeg. En de winter van 1946/1947 was streng. In zo’n winter werd Kerstmis met Duitse warmte gevierd. Je mocht pas de Tweede kerstdag naar huis voor 14 dagen vakantie. Ik zat al gauw op het koortje van Clemens de Man en bijna geruisloos slikte ik de baard in mijn keel door en stond met 15 jaar in de schola (17jr was normaal). Al de jaren zong ik in alle koren. Niet omdat ik dat ambieerde maar omdat het moest. Gelukkig kon ik niet voetballen. Maar voor toneelspelen hing ik bijna ook altijd. Niet omdat ik dat zo goed kon maar waarschijnlijk omdat mijn stem ver droeg (geen microfoon) en ik een rol snel leerde. Dat zou nog wel te doen zijn maar bijna elke avond was er in de recreatietijd een repetitie! Dan schoot er nog net een half uurtje ontspanning over. Ik herinner me die oeverloze repetities vóór kerst toch als intiem want ik las toen ik wat ouder was (als de tenoren niet hoefden te oefenen) de drie deeltjes van Pius Parsch over Het Jaar des Heren. Zalige uren. De anderen interesseerden zich daar niet zo voor en zo kreeg ik al gauw de bijnaam benedictijn.
Oer in de Slangenburgse bossen De bijna negen jaar dat ik in de Gelderse Achterhoek verbleef had iets oers. Ik woonde in het bos. Doorgaans binnen maar als je buiten kwam dan liep je in het bos het rozenhoedje te bidden of te mediteren en daarnaast ‘s middags twee uur handenarbeid wat buiten gebeurde. Ik volgde mijn hart en vond eigenlijk niet wat ik zocht. Dat was het probleem. Ik wilde priester worden maar buiten het liturgische spel had ik geen affiniteit met de functie van pastoor een ondernemer zonder vak. Want wat deed zo iemand? De mensen het goede voorhouden. Was dat niet aanmatigend? Zo scherp zag ik het toen nog niet maar het knaagde wel. En waar het om draaide je verhouding tot god daar werd veel over gepraat maar weinig raakte het de kern (dacht ik). Je was in de groei en wist nog niet veel. Je hield je gedeisd en zag op tegen iedereen die ouder was dan jezelf. Daar bracht de novicemeester wat verandering in. Ik sloeg iedereen te hoog aan. Maar de echte spirituele mensen (dat waren er maar een paar) dat viel toen ook tegen. Ik zocht omgang met hen. Zij leverden evenmin de brandstof die ik zo nodig had. En zo stond ik vanaf 22dec 1953 in het koor en zong de O-antifoon O Rex gentium (koning der volken) naar wie ze verlangen. Ik verlangde naar god maar kon er niet bij komen. De eerste Kerstmis stond stijf van verlangen. Ik had het koud en kleumde in clergyman steunend op het kontkrukje de misericorde. Het was hemels en ik hoopte nog veel te leren. En telkens was er de teleurstelling die ik omboog naar het hoogst bereikbare. Dat bevredigde maar even. Zo schoven de jaren voorbij. Ik deed het goed als Benedictijner monnik. Zelf was ik niet zo enthousiast. Slangenburg was geen eindstation voelde ik intuïtief aan. Afgerijpt trok ik de kloosterpoort achter me dicht en nam er uit mee wat ik nodig had voor verdere groei (aug 1962).
Speels in Giraffenheem Heemstede Toen Dorine en ik pas getrouwd waren (vanaf 6aug 1963) werd ik volop in beslag genomen door het schrijven van stukjes voor Sursum Corda en de Hoeksteen. Dat was de gezelligste tijd in mijn korte loopbaan. Het vervolgde mijn kloosterbezigheid waar ik nu meer tijd voor had en nog voor betaald werd ook. Zodra ik thuis was dartelden we om het bed en werd het nog gezelliger. De donkere dagen kwamen eraan en ik genoot van stad (Haarlem) en dorp (Heemstede) met zijn stemmige etalages wat ik al die jaren in het klooster gemist had. Het was anders maar zeker niet om nostalgisch achterom te kijken. Keek vooruit maar nam iets van vroeger mee: de Marthakerk Sint Paul en Slangenburg. Als schilder Dekker klaar is met de slaapkamer gooien we de bedden van het kolossale lits-jumeaux uit elkaar en beslapen samen één bed van 1meter breed. Meer hadden we niet nodig. We doken er meerdere keren overdag in. Ik ben een beeld van een man en Dorine een wolk van een vrouw. We noemen elkaar Dosje en Davje. Twee maanden te vroeg wekken vijf musicerende porseleinen kerstengeltjes Dorine. Een dirigeert de fluitisten banjospeler en harpiste. Ze komen op het bergmeubel te staan. En voor de inwendige mens iets nieuws koolrolletjes! De balkenbrij wordt 15 december voorgenoten. Beladen met kerstspullen komt Dorine uit V&D Haarlem en valt de eerste sneeuw. Ze is druk in de weer met haar voetvrije groene kerstjurk. Ik cultiveer een iconen furie (op stevig karton geplakte iconen) die ik tot ontsteltenis van Dorine uitstal (en weer snel weghaal). Het verdere kerstversieren vond ze fantastisch mooi! Onafgebroken schalt 24 december kerstmuziek uit de Erres portable radio dat door de Verheusjes boven ons wordt overgenomen. De laatste boodschapjes. In de huiskamer onder het raam de kersticoon met de engeltjes in V-vormig weitje er voor en verlichte ster erboven. De oliekachels in beide kamers aan. De lange huisjurk is klaar en kleedt Dorine slank af! Om 03:00 naar een tweede nachtmis in de Bavo aan de Herenweg. Het is gemeen koud. Dorine bij mij achterop de fiets verliest haar schoen. Thuis is er balkenbrij en Weihnachtsstol. Het kerstdiner moet uitstel hebben tot 2de kerstsdag! Een ossentong van 2400 gram waar we veertien dagen van eten!
Eigen stal in De Bilt We schuiven uit de Randstad en strijken neer in het Utrechtse. Daar worden we huiseigenaar: een hoek-benedenflat met tuin en garage. Daar wordt ons een kind geboren Rachel. We verbeteren enthousiast ons huis maar dat wordt geen succes. We laten het casco gestript achter. Maar we beleven er de meest intieme en gezelligste momenten als compleet gezinnetje. Ik werk op het Bouwbureau van het Aartsbisdom voor de Vastenactie in Zeist maar al gauw op het Secretariaat bij de Aartsbisschop Kardinaal Bernard Alfrink op de Maliebaan in Utrecht. Kon daar de vleugels niet uitslaan maar ik maakte er wat van. Alles op de fiets. Ook toen Rachel naar school moest in Bilthoven en Zeist. De kersttijd begon al vroeg als het donker werd. Het stalletje de speelspar en de adventshuisjes waren geliefde speelobjecten voor Rachel en haar vriendinnetjes die ze uit de buurt en van school oppikte. Donkere luchten voorspelden van Dorine uit weinig vrolijks. Ze trok zich geleidelijk uit het sociale leven terug. Zag dat ze ziek was. Met ons drieën trokken we naar Utrecht om te shoppen. Ook in de donkere dagen van het jaar. Dat werden gezellige momenten. Zolang we met ons drietjes waren ging het maar zodra iemand van familie op bezoek dreigde te komen wrong Dorine zich in bochten en bewerkte ze mij het af te zeggen. Dat bezorgde mij ook geen geliefde naam. In 1979 was de maat vol en op zoek naar een plaats waar we dichter op een Vrije school zouden wonen zochten we in Zutphen en vonden wel een school maar geen woonplek. Die lag in het buitengebied van Meijel.
Thuis op Krum 14 Meijel
Op de Krum in Meijel aan de rand van de Peel was een behoorlijke lap grond te koop (bijna 20are) met een houten onderkomen en bouwvergunning. We hapten toe. Dat wil zeggen ik hapte toe want Dorine gaf me carte blanche. De bouwval in De Bilt werd verkoop gereed gemaakt en leverde behoorlijk wat op. Eind oktober 1979 verhuisden we naar Limburg. Dorine werd actiever en drukte haar voorkeur voor zwart door tot in de glasgordijnen vloer verwarmingselementen keukenkastjes plinten. Mijn voorkeur voor rode baksteen en plafond schrootjes naturel dompelde het huis onder in duisternis waar wij geen bezwaar tegen hadden. Ieder ander wel. Het werd gezellig in het houten voorhuis als Dorine kookte en Rachel stoeide met cavia’s en konijnen en ik op de steiger vrieskou trotserend de hoge spanten van het achterhuis schilderde. Aan tafel deden we spelletjes en op de grond speelden Rachel en ik het kerstverhaal na en ik maar de kudden verplaatsen! Met kerststerretjes stond Rachel oudjaarsdag te blauwbekken nadat ze eerst met scheef kopje om kleine beigneetjes had gebedeld en rijkelijk beloond was. Voor mij was de Krum thuis komen ook al werd dat thuis steeds verder ingedamd tot we een scheiding in onder en boven doorvoerden. Dorine verbleef beneden in de huiskamer waar ze haar bed neerlegde en ik boven in wat nu mijn werkkamer werd met spaarzame ruimte voor mijn smalle bed. Dat was de situatie vanaf 1988 tot 1999 toen ik uit ging vliegen naar Annemarie Nellie en Emmy. En vele anderen. Kerst vierde ik vooraf in Rijswijk Velp en op de dagen zelf in het koortje met lectorfunctie in Venlo. Dat was niet altijd prettig voor Dorine maar wel dragelijk omdat ik als postduif altijd op het eigen hok terug kwam. Toen volgden beide herseninfarten. Eerst Dorine eind nov 2011 en van mij half juli 2012. Dorine veranderde als een blad aan een boom. Alle onverdraagzaamheid was verdwenen en ik mocht haar kamer weer op. Ook de Thuiszorg deed zijn intrede. Dat was maar goed ook want nog geen half jaar later ging ik voor de bijl en revalideerde een half jaar bij Emmy in Venlo. Buurvrouw Hester zorgde voor de boodschappen en hield het wasgoed in de gaten. Zeven jaar duurde de nieuwe toestand. Huize Tevredenheidschetste huisdokter Paul Habets de situatie tot voorjaar 2018 de toestand verslechterde en er werd nagedacht over een Hospice wat ik tegenhield. Krum 14 moest maar Hospice worden. Ze krabbelde overeind en met flesjes bijvoeding leefde ze tot 10 augustus 2018. Dorine ontsliep in de vroege ochtend (ongeveer 5 uur) nadat Rachel en de beide kleinkinderen Famke en Bibi van der Wal de avond tevoren afscheid hadden genomen. Haar as werd in de Giraffenvaas gedaan en bij het bronzen beeld bij de lezenaar met het boek van geduld en vertrouwen neergezet. Er was een eind gekomen aan een mensenleven de helft van mijn leven. Maar zo voelt het niet voor mij. Leven ligt altijd aan een wijkende horizon. Misschien wel de structuur van de Natuur die alsmaar uitdijt en ruimte schept. [nov2018]
2014 Sjoerd een vlieger die los schoot
Januari De Oelespot op Uelingsheide bezoeken Emmy en ik na de kerststal van de gewezen Trappisten. Spreek over de telefoon Annemarie die na vier weken Noordwijk gisteren thuis kwam in Alkmaar. Koop bij C&A in Venlo een opvolger van mijn oude getrouwe winterjack (1997) nu in het bruin. Op 7 jan kan ik mijn nieuwe computer (Windows 8) met LaCie (opslag) in gebruik nemen. Verneem dat Ad Maas op 21 dec is overleden. Op 19 jan rijden we op de tomtom naar InterChalet in Horst waar ik ook nog een kort blauw jack aanschaf. De Jumbo heeft in Meijel het zelfscannen van de producten aangeschaft en ik doe het sindsdien steeds. Kees van der Kop heeft na een aneurysma ook nog eens prostaatkanker. Koop bij Martin Coolen een extra groot computerscherm om twee bestanden tegelijk te openen.
Februari Emmy en ik kijken naar het Bedankfeest voor Beatrix in Ahoy Rotterdam. Voor het eerst gebruiken we koffie in Landescafé Bergstrasze 6 Herongen. Het Eiscafé waar we anders kwamen is uitgeruimd. Olympische Winterspelen Soltsji in Rusland met veel goud voor mannen en vrouwen. Verjaardagsbezoek voor de 79jarige Emmy en de volgende dag zus Bernadet op bezoek die met mij in discussie gaat. Onder verdachte omstandigheden overlijdt Els Borst oud-minister Volksgezonheid en Partijleider D66 (81jr). Rachel heeft een parasiet in de darmen. Willem heeft last van zijn darmen en Bibi ook. De 18e fiets ik rond de Aldi (waar vroeger Derks Mode zat) een cleane winkel. Het Calendarium heeft heel wat vreemde koppelingen gekregen die ik er dit jaar handmatig afhaal.
Maart Op bezoek in Venlo bij nieuwe buurman Benny Meijers met stil hondje Celsea. Op goed geluk rijden we naar Straelen waar we een ruim Chinees buffetrestaurant vinden. Dorine leest in de avondzon. Heb zelf aanloop problemen met de nieuwe computer. Beschrijf de lange revalidatieperiode van 2012. Dorine geniet van het zestal hanen en kippen van Hester Wildenberg die een paar keer per dag ons gebied op scharrelen en onder de vetbollenboom wachten op wat koolmeesjes laten vallen. In Venlo koop ik met Emmy een Tête à tête bankje van hardhout. We rijden 10 maart naar Happy Wok aan de Kaldenkerkerweg waar Emmy Wilbert en Wesley al zijn. Geniet thuis diep ontroerd van de ongelofelijke stem van Amira Willighagen (9jr) die Hollands Got Talent 2013won. Schaf bij Martin Coolen een lichtbruine bureaustoel met korte zit aan (12mrt). De oude gaat naar Bibi van der Wal. Op zaterdag 15 maart vier ik met Dorine en Emmy mijn 81ste verjaardag op De Stoep. Een briefje van Annemarie. De volgende dag alleen terug naar Meijel om Rachel Willem Famke en Bibi op te vangen. We eten in Lotus. Rusland annexeert de Krim. Begin van de spanningen in de Oekraïne. Op 19 maart Gemeenteraadsverkiezing. Grote winnaar D66 en de Lokalen winst voor SP dramatisch verlies PvdA groot verlies VVD verlies Groenlinks CDA grootste landelijke partij. D66 grootste partij in Amsterdam Den Haag Utrecht Groningen Tilburg. Verzet tegen Geert Wilders omdat hij zijn partijgenoten vroeg of ze meer of minder Marokkanen in Nederland wilden. Waarop ze scandeerden minder! Begeleid Emmy naar het ziekenhuis voor bloedprikken. Op 24mrt Nucleaire Top in Den Haag. Met Dorine naar het Gemeentehuis in Panningen voor nieuwe Identiteitskaarten. Laat bij Martin Coolen Verzamelde schrijfmachientjes maken voor de hele familie. De kuikentjes van Hester zijn halve kippen geworden en lopen met moeders mee. Op 30mrt maak ik de eerste grotere reis in de Twingo naar Nijmegen. Verhaardag in de tuin bij Lucienne Verhaar (Weezenhof 3409). Nog nooit was maart zo zacht.
April Per 1april verhuizen Hester & Paul naar Heeze. Ook de kippetjes zijn we kwijt. Ga voor het huis van Hester zitten lezen deze laatste warme dag (7apr). Op Tweede Paasdag overlijdt Marcel van der Kop 85jr oud. Op 26 apr eerste Koningsdag in De Rijp en Amstelveen. Zondag 27 apr heiligverklaring van Paus Joannes XXIII en Joannes Paulus II waar Benedictus XVI ook bij was. In het Huis van de Wijk wacht ons een bijna gratis maaltijd (voor 60+) wat zich maandelijks zal herhalen. We rijden naar Lomm de Maas en Klein Vink (Arcen).
Mei Rachel wordt 42jr en Emmy gaat bij een Theatergroepje van de Wijk. Luister vaak naar de Concertzender. Musica Religiosa is minimaal ingekrompen. Op 10 mei eindigt op het Eurovisie Songfestival na jaren Ilse de Lange en Waylon alias The Common Linnets met Calm after the storm als tweede. Moederdag viert Emmy met mij en Hanneke Vincent Koen en Jasmijn bij Van der Valk in Venlo. Dorine genoot ook van het gebak voor moederdag en van het Songfestival. Koop een nieuwe TomTom met levenslange gratis updates. Voor het Europese Parlement kiezen we voor D66 en Dierenpartij. De eerste is de grote winnaar. Rijd voor het eerst weer naar Goirle: Bernadette jarig binnenkort. Ze is na haar kanker-operatie goed opgeknapt. Op Hemelvaartsdag komt Emmy naar Panningen en ik ook. We struinen rond in winkels en op de markt waar een jong stel van Boer zoekt vrouw een kraampje heeft.
Juni In de kamer beneden krijgt Dorine een binnen-Digitenne. Nieuwe huurders komen naast ons wonen. Ze hebben een jaar de tijd om het te kopen maar daarvoor moet eerst hun huis in Asten verkocht worden. Met Pinksteren kom ik met Emmy naar huis. We nemen Dorine mee te eten in een koele Lotus. Tweede Pinksterdag naar Kempen waar het bloedheet is. Loop naar de nieuwe buurvrouw Marika van den Heuvel en haar lieve vriend uit Bakel John Goosens (die er niet is) met wie ze anderhalf jaar een relatie heeft terwijl ze elkaar al negen jaar kennen. Een extra vrieskist halen Emmy en ik zelf op bij Cooke (’t Tref). Het WK voetbal met Oranje olv van Gaal stijgt met sprongen in de verwachting maar gaat met strafschoppen ten onder in de halve finale tegen Argentinië maar wint de troostfinale tegen Brazilië. Duitsland pakt de finale. Met Emmy enkele malen naar de oogarts in het ziekenhuis van Venlo (virus op het hoornvlies). Ze wordt gestoord van de vele medicijnen die ze moet innemen.
Juli De Twingo moet naar de garage wegens afslaan van de motor. Het is tropisch warm de 4e. Een oude planbordje met de dag erop genoteerd wordt 9 juli op aandringen van Thuiszorg Wendy Huyerjans geïntroduceerd. We rijden 13 juli naar InterChalet in Horst. De volgende dag kijk ik naar de bouwfilm van Slangenburg en Oosterbeek (Trappistinnen) waar ik met Annemarie kwam en me dierbaar is. Schrijf familiefacetten over de bouw van Slangenburg. Op 17 juli een zwarte dag voor ons land. Op Oekraïens grondgebied wordt een Boeing 777 van Malaysia Airlines de MH17 uit de lucht geschoten. Alle 298 inzittenden omgekomen waarvan 195 Nederlanders en negen andere nationaliteiten waaronder Australië en Maleisië. Heel het land dompelt in rouw. Het terugbrengen van de stoffelijke resten van Eindhoven naar Naarden met groot ceremonieel was indrukwekkend. Het is tropisch warm. We rijden naar Baarlo. 28juli overlijdt plotseling de nog enige broer van Thea: Ed Burgers (70jr).
Augustus Op 3 aug rijden we naar Walbeck en zing in de Nikolauskirche. Emmy gaat bij een toneelgroepje van de Wijk. Op 6 aug zijn we 51jr getrouwd en Emmy komt met orchideeplant naar Meijel. Op 8 aug na VieCuri in Venlo bus ik naar de stad om met Emmy (op de scootmobiel) in 2Brüder von Venlo te shoppen in de regen. De 10erondrit Blerick Baarlo Maasbree. Plassen gratis in Hotelrestaurant in Sevenum. Kijken rond in Grubbenvorst en met de veerpont naar de overkant: Velden. Daar kopen we wat bij Jan Linders en gebruiken een klein ijsje bij Maasduinen. Om 13:30 voor de regen binnen. Twee delen Oorlog en Vrede van Leo Tolstoj. Ellie Tromp had mijn profiel op het Internet bij Mariannhill gezien en belt me op. Lauren Bacáll is overleden (89jr). Op 15 aug ben ik met Emmy in Wijchen. Vincent de Jong legt iPad uit en vertelt dat zijn werk bestaat in het werken aan de opvolger van de Daisyspeler (voor blinden). Op 19 aug haalt Martin Coolen me uit de droom: ik hoef geen iPad aan te schaffen. Ik heb al draadloze verbinding met het Internet. 24 aug zijn we in Well en Ayen (Antoniuskapel). Coen Smolenaars (tegenover Boon) heeft zich van het leven beroofd (68jr). Emmy en ik halen vaker vanuit Venlo in Blerick boodschappen (de Action makkelijker te bereiken).De versnellingsbak van de Twingo heeft kuren en vertrouw ik niet.
September Met slippende drijfriem rijd ik 06:30 via Hout-Blerick en de Napoleonsbaan Neer richting Roggel naar huis waar ik Emmy bel. Bel Garage B&S Auto’s (Brouwers-Smits) en breng de Twingo en per ommegaande rij ik met een jongeman in dezelfde wagen mee terug. Als het aan de versnellingsbak ligt is het ernstig. Wim van de Garage belt dat de versnellingsbak in de Twingo versleten is en geen vervanging te krijgen. Hij belt nog even rond en brengt hem morgen terug. Ben niet van plan in deze auto te rijden. Vertel het Dorine. Telefoneer naar Rachel. Ben wat aangeslagen. Einde van mijn mobiliteit. Ik had al gerekend en een nieuwe Twingo (14.000) zit er in. Rachel zei me je bent toch al besloten! Twan Brouwers belt en vertelt dat de Twingo pas over een jaar de automaat in het assortiment heeft. Een tweedehands Twingo zou 12.500 moeten doen. Hij heeft een nieuwe FiatPanda laten komen waarmee hij 3 sep om 11:00 langs komt voor een proefrit. Daarop koop ik ‘m. Kost 11.145 euro. Het is een halfautomaat en zuinig in gebruik (1:20) met electronische snufjes (sensoren op de achterbuffers). Vrijdag 4 sep met de FiatPanda naar Venlo waar ik de eerste schade krijg omdat de P(arkeerstand) hier ontbreekt en altijd de handremaangetrokken moet worden. De opening van de verbouwing in ’t Tref levert Emmy veel schik maar geen prijs op. Op 7 sep toeren we via Meerlo en Tienray. In café Oud Meerlo krijgen we uit oude boekjes informatie over het oude hagelkruis dat de fam Mooren in 1840 na de bevalling liet zetten. We bezochten het eerder in 2010 (28aug). In Tienray bekijken we Klein Lourdes. Omdat Meijel kermis viert moet ik met een ontstoken wang rond een kies twee keer naar Panningen. De eigen tandarts Michelle Njo voltooit de behandeling na een kuurtje tegen de ontstoken wang. Heb een interview met Jan Joore voor de Gemeente Peel en Maas en Maria Doek (Sint Jozef). Rachel vertelt dat Sjoerd telkens wegvalt en een soort epileptische aanval bij de supermarkt. Opgenomen in het ziekenhuis en kunstmatig uit de slaap gehouden. Geheugenverlies open wonden en leugenachtigheid (confabulaties) wijzen in de richting van Korsakov. Op 14 sep zijn Emmy en ik in de fraaie kerk van Alphons Boosten (1953) in Melderslo. Prinsjesdag met behoedzaam herstel. Op woensdag 17 sep is Emmy in Meijel waar we Oppe Koffie binnen lopen dat sinds 6 juli open is (hoek Raadhuisplein) en Peelijs gebruiken. Omdat de FiatPanda in reparatie is ga ik met de bus. Dat was lang geleden. De IS (Islamitische Staat) wordt door de VS en veel bondgenoten aangevallen om hun onmenselijke slachtpartijen. Bea Koppers is chaotisch. Geert probeert haar elders tot rust te laten komen. Rachel zou met Willem naar ons toekomen (28 sep) maar ze belt me in de auto in Blerick dat Sjoerd is overleden. Gisteren gevonden in de keuken. In Sur Meuse moeten we bijkomen. Ga diezelfde avond nog naar Meijel om het Dorine te vertellen. Ben om 11 uur bij Emmy terug op het Theaterfestival van de Wijk waar Emmy de bejaarde dame speelt en haar gedicht over oud worden zegt. Leuke sketch. Verder presentatie van alle groepen die vanuit het Wijkgebouw opereren.
Oktober Op 1okt verneem ik van Har Broerse dat zijn gewezen vrouw Wil Rikkers in augustus is overleden (bijna 72 jr). Van Wim Vrasdonk verneem ik dat de kanker bij Gerard Willemse terug is (botkanker). Bel met Rika Forsten die een derde hersenoperatie heeft overleefd. Op 2 okt rijd ik met volle tank in de FiatPanda naar Zwolle. Het is zonnig en 21gr. Op het terrein van Crematorium Kranenburg. Op aanraden van Rachel die nog in het huis van Sjoerd is check ik in het Hotel Van der Valk voor vannacht. Terug naar het crematorium waar ik vrienden van Sjoerd van der Wal tegenkom. Indrukwekkend afscheid met 80 mensen en 10 sprekers waarvan Rachel als eerste (verpletterend goedzei iemand). De kinderen Famke en Bibi. Zelf sprak ik door mijn tranen heen net als de overigen. Maar ook zijn vrienden Arnoud van Sante Gysbert Kock en Joep (die met Willem en Sjoerd ooit in Amsterdam op kamers woonden). Muziek van Trijntje Oosterhuis. Receptie met cake en bitterballen en daarna met 37 personen een diner in Van der Valk. Geweldige sfeer. Arnoud introduceert me op mijn kamer en ik slaap riant. De volgende ochtend in aanvankelijke mist terug naar Venlo waar Emmy me opvangt. We wijken uit naar Herongen (veel Duitsers veroorzaken files) Blerick en Venray. De laatste editie Bijbel in gewone Taal bevalt me goed. ’t Pakhoes de recycling winkel verbouwt. Op 12 okt zijn Emmy en ik gauw genezen van de Italiaanse keuken. Casa Italia valt tegen. Vanaf 14 okt neem ik de medicijnen onder eigen beheer en vervalt de Thuiszorg voor de middag. Stuur 15 okt (derde lustrum dat ik niet haalde) Annemarie een briefje met recente foto van Dorine en mij voor het huis. Met Emmy 19 okt naar Sevenum. Schrijf Slangenburggetijden over de bouw. Seth Gaaikema overleden (75jr). Droom uitgebreid over Annemarie. Ben met Emmy in het weekend in Blerick en Tegelen (parkeer mogelijkheden bij D’n Ingelbewaarder). Maar na het volgen van de eerste 10 vragen op de Bijbelquiz van de EO zie ik af van de quiz vrijdag 31 okt in Tegelen.
November Op 1nov rijden Emmy en ik vanuit Venlo naar Maasbree waar we winkelen in de Lidl en voortreffelijk lunchen in De Mök (tosti Hawaii). Daarna crossen we rond het industrieterrein. De volgende dag vieren we Dorines 77ste verjaardag met Rachel & Willem en Famke en Bibi die een bijzondere konijnenknuffel en zeepjes meebrengen en wij een kerstster en agendaboekje en Emmy een rozenboompje met ledlampjes verlichting. Daarna naar De Stoep waar we tosti’s uitsmijter en kerriesoep van de dag bestellen. Kijk naar twee afleveringen van Harry Potter. In Venlo hoest Emmy veel en gaat niet mee naar de kerk. Ze tobt met haar oog. Geen loslating hoornvlies wel ernstig ontstoken. Herdenking van 25jr de val van de Muur (1989). Nationale Herdenking van de 298 omgekomen passagiers van de MH17 op 17juli waaronder 196 Nederlanders. De onbemande verkenner Philae van het European Space Agency (ESA) is woensdag 12 november 2014 rond 17.05 uur (Nederlandse tijd) geland op de komeet 67P/Churyumov/Gerasimenko. Nooit eerder landde een ruimtevoertuig op een komeet. Zet regelmatig muizenvallen op de vliering waar ik zes muizen in vang. Bel met broer Gerard twee dagen voor hij 84jr wordt. De 23e rijden Emmy en ik naar het oude dorpscafé De Klomp in Venray waar Emmy en Wesley al staan te wachten en waar we van 13 tot 15:15 een High teagebruiken. Twee bekeuringen op de Klagenfurtlaan die van rotondes is voorzien en extra scherp wordt gehandhaafd. Drie jaar na het herseninfarct bespreekt Janine Smeets de halvering van de zorg door de Zorggroep per januari. Zij willen de warme maaltijden voor hun rekening blijven nemen. De huishoudelijke hulp Annette Janssen helpt daarin mee. Na de evaluatie door Petra Joosten van Sint Jozef draai ik mijn indicatie terug (tot 2028). Bij het afsluiten van de pc zie ik een mailtje van Kitty Suyling over Annemarie die 20 nov ter observatie is opgenomen in het Geriatrisch Diagnostisch Centrum in Heerhugowaard. Ze was vaak verward en had zichzelf verwaarloosd waardoor fikse bloedarmoede. De volgende dag krijg ik Hans aan de telefoon in haar appartement te Alkmaar. Ze had al zes weken Thuiszorg en huishoudelijke hulp. Hans onlangs haar auto verkocht. Bel Rachel over Annemarie die meent dat ik opnieuw in rouw
gedompeld ben. Op 30 nov is Emmy met Hanneke naar de musical Moeder ik wil bij de revue in Utrecht. Ik ben in Meijel.
December Van Anny Simons verneem ik dat Henk Martens op 27nov in Venray is overleden. Begin aan fysiotherapie bij Frances de Maat in Heythuysen. Draai de omslag van uit de indicatie zorg terug naar blijvende indicering tot 2028. Heb veel last van kuitkramp (waartegen ik ’s nachts bedsokken draag) en verkorte beenspieren. We rijden 7dec naar InterChalet in Horst waar we twee schoteltjes van Blond Amsterdam kopen en een roestvrijstalen pannetje voor Emmy. Bij het MultiDisciplinairOverleg van 9dec is ook Annet Janssen aanwezig omdat het haar lukt Dorine de warme maaltijd te verstrekken. De Zorggroep levert per 1jan nog maar de helft van de zorg. Ontdek op de concertzender Canto Ostinato van Simeon ten Holt voor 4 piano’s. Geert Koppers op nr 8 spreek ik over Bea die in Tegelen zit en zwaar overspannen is. Kerstetentje in Copacabana met hapje gedichtje liedje. Op 15dec horen we van Jonnie Coppelmans dat Annet Janssen een verstopte stent van een vorige dotter behandeling heeft opgelopen en niet meer terugkeert. Fotografeer laatste schriften uit 1959-1962. Volg tot 02:15 een dreigende kabinetscrisis over de vrije artsenkeuze in het Zorgpakket. Op 20dec speelt de Joekskapel en de Nachtegalen in Maagdenberg (parochiehuis) naast de gewezen Jozefkerk. Ontdek op Internet dat Vic Zemann op 30sep dit jaar is overleden (22dec). Emmy krijgt in Venlo twee kerstpaketten. Op Kerstavond ben ik voor de vierde keer voor fysiotherapie in Heythuysen. Plan B treedt in werking: op vier verschillende helse machines de spieren van bovenbeen en bil geoefend. Vandaar doorgereden over de Napoleonsbaan naar Venlo. Tegen de avond gestoken in de nieuwe grijze pantalon (met zwarte jasje van Frans Molenaar). Avondwake in de grote kerk met pastoor Snijders. De stal stond voorin de kerk opgesteld. Veel beter. Na afloop met het koor naar Copacabana waar Gonny het prachtig had versierd (zelf had ze griep). Tot 22:15 nageborreld en horen we de kerstklokken van de Familiekerk en de Martinus. Kerstdag zingen we de Bauernmesse voor de tweede maal. Loop moeilijk achterom het priesterkoor op om de lezing te doen zoals gisteravond. Naar Uelingsheide voor de kerstkrib van de paters in Tegelen. Een geslaagd viergangen diner van Emmy. De Tweede Kerstdag ben ik met Dorine op de Stoep waar we heerlijk beschut in een hoek aan een ronde tafel zitten. De sneeuw voor een witte kerst valt iets te laat maar wel een flink pak. Om 12:30 ben ik in Venlo. Het afdekscherm belet vorst en sneeuw zich vast te zetten op de FiatPanda. Het Oudjaar ben ik bijtijds in Venlo waar Emmy de grootste pan erwtensoep heeft gekookt en weinig beignees bakt. Rachel doet het voor het eerst. Youp van ’t Hek sluit het rampjaar af. [jan2015]
Deze webpagina wordt zo mogelijk maandelijks ververst. abba@davidrikkers.nl